شهادت به کفر مسلمانان، شرط ورود به آیین وهّابیّت
أحمد زینی دحلان مفتی مکّه مکرّمه می
نویسد: «کان محمّد بن عبد الوهّاب إذا اتّبعه أحد وکان قد حجّ حجّة
الإسلام، یقول له: حجّ ثانیاً! فإنّ حجّتک الأولی فعلتها وأنت مشرک، فلا
تقبل، ولا تسقط عنک الفرض.
وإذا أراد أحد الدخول فی دینه، یقول له بعد الشهادتین: اشهد علی نفسک إنّک
کنت کافراً، وعلی والدیک أنّهما ماتا کافرین، وعلی فلان وفلان، ویسمّی
جماعة من أکابر العلماء الماضین أنّهم کانوا کفّاراً، فإن شهد قبله، وإلاّ
قتله، وکان یصرّح بتکفیر الأمّة منذ ستّمائة سنة، ویکفّر من لا یتّبعه،
ویسمّیهم المشرکین، ویستحلّ دماءهم وأموالهم»(1).
اگر چنانچه کسی به مذهب وهّابیّت در می آمد و قبلاً حج واجب انجام داده بود
«محمّد بن عبد الوهّاب» به وی می گفت: باید دوباره به زیارت خانه خدا بروی
چون حج گذشته تو در حال شرک صورت گرفته است.
و به کسی که می خواست وارد کیش وهّابیّت بشود می گفت: پس از شهادتین باید
گواهی دهی که در گذشته کافر بوده ای و پدر و مادر تو نیز در حال کفر از
دنیا رفته اند، و همچنین باید گواهی دهی که علماء بزرگ گذشته کافر مرده
اند.
اگر چنانچه گواهی نمی داد وی را می کشتند. آری او بر این باور بود که تمام
مسلمانان در طول 12 قرن گذشته کافر بوده اند، و هرکسی را که از مکتب
وهّابیّت پیروی نمی کرد او را مشرک دانسته و خون و مال او را مباح می کرد.
————————–
پی نوشت:
1. الدرر السنیّة: 1/46، الفجر الصادق لجمیل صدقی الزهاوی: 17، کشف الارتیاب: 135 نقلا عن خلاصة الکلام: 229 – 330 لدحلان.
منبع : رهبران شیعه